Georgette goes home
Georgette woont als weduwe reeds 19 jaar in een kleine flat van een grote woonblok. Regelmatig gaat ze op bezoek bij vrienden die van deze flat verhuisd zijn naar een rust- en verzorginstehuis (RVT) van haar stad. Georgette voelt dat het fysiek moeilijker wordt om alleen op haar appartement te blijven. Ze wenst zelf te kunnen kiezen voor een home waar ze nog enkele jaren goed kan leven en waar ze kan sterven op de manier die ze zelf wil.

Het is goed geweest
Sinds 2002 is in Belgie euthanasie wettelijk mogelijk. De vraag naar meer begrip voor ondraaglijk en uitzichtloos lijden bij patiënten boven de 80 haar is groot. Schroom bij zorgverleners en naasten omtrent euthanasie bemoeilijkt de laatste wens van oudere patiënte n. Een getuigenis van drie bejaarden toont deze problematiek op een serene doch doordringende wijze.

Niets is zo natuurlijk als de dood
Evelien, een vrouw van 88 jaar, streeft naar een zo natuurlijk mogelijk sterven na haar beslissing te stoppen met elke behandeling. Na een acute opname in het ziekenhuis wil ze naar de palliatieve eenheid. We zien de reacties van familie, zorgverleners en omgeving die haar beslissingen doorkruisen. Haar antwoord hierop is tegelijk doortastend en ontroerend.

Wilsverklaringen inzake het levenseinde
Wilsverklaringen: zijn ze wel nodig en zoja, hoe ga je er mee om en hoe begin je er aan? Drie getuigenisssen tonen hoe men een weg kan vinden in de verschillende mogelijkheden van wilsverklaringen. Voor het geval je het niet meer zelf kan zeggen en je eigen opvattingen en waarden wil erkend zien in de zorg die je geboden wordt op het einde van je leven.